کد مطلب:277156 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
انتظار فرج در قرآن
مسأله مهمّی كه همیشه در طول تاریخ پر افتخار اسلام مایه امید مسلمانان و به ویژه «شیعیان» منتظر بوده است، وعده های تخلّف ناپذیر الهی در مورد آینده اسلام و پیروزی نهایی مؤمنان و مستضعفان و محرومان می باشد.
آیین مبین اسلام از همان آغاز پیدایش خود و حتّی از همان نخستین سال های ظهور پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) پیوسته مسلمانان را به آینده ای درخشان امیدوار ساخته است.
مسلمانان و به خصوص شیعیان نیز از همان روزگار بعثت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) تا به امروز بر اثر همان وعده هایی كه پیامبر بزرگوار اسلام به وسیله آیات روحبخش و دلنواز قرآن كریم بدانها داده است، با اعتقادی عمیق و راسخ تمامی آن وعده ها را جدّی گرفته، و علی رغم همه مشكلات و مصایبی كه در دوران های مختلف تاریخ اسلام دیده اند، هرگز امید خویش را از دست نداده و همواره این اعتقاد اصیل اسلامی را نصب العین خود قرار داده اند.
مسلمانان بر اساس وعده های صریحی كه قرآن كریم بدانها داده است، عقیده دارند كه طبق قانون خلقت و سنّت آفرینش، تاریخ بر مبنای سنّتهای الهی و وعده های خدایی به پیش می رود، و اگر چند روزی دنیا به نفع ستمگران و تجاوزگران و بی اعتقادان تمام شود، ولی سرانجام، حكومت مطلق جهان به دست صالحان و حقّ پرستان خواهد افتاد و ستمكاران و طاغوتیان و زورمداران نابود خواهند شد و بالاخره عدالت و امنیّت واقعی بر اساس قانون خدا در سرتاسر جهان برقرار خواهد گردید.
مسلمانان و تمام شیعیان بر اساس این عقیده سازنده، ایمان راسخ دارند كه «حق» امری اصیل، و باطلی امر عارضی است، و هر عارضه ای دیر یا زود، سهل یا دشوار، از بین می رود و خواه ناخواه، در آینده ای دور یا نزدیك، حقّ در همه جا حاكم و پیروز می شود، و باطل و باطل گرایان محو و نابود می گردند؛ زیرا تحقّق حقّ و عدل، سنّت خدا، و خواست خدا و وعدّه قطعی خداوند است و خداوند در وعده ای كه به بندگان صالح خود داده است، تخلّف نخواهد نمود.
به هر حال، از نظر اسلام، قرآن و مسلمانان، مسأله «انتظار» و امید به آینده، و حاكمیّت مطلق حقّ در تمام جهان در آخر زمان، یكی از مسایل حیاتی اسلام است، و
[ صفحه 195]
قرآن كریم با قاطعیّت هرچه تمامتر این مسأله را به عنوان یك وعده تخلّف ناپذیر الهی مطرح نموده، و در كمال صراحت، پیروزی نهایی ایمان اسلامی و آینده درخشان آیین پاك محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) را به مسلمانان نوید داده، و جای هیچ گونه شكّ و تردید و ابهام برای احدی باقی نگذارده است.
در این زمینه، آیات بسیاری در قرآن كریم وارد شده كه برای نمونه برخی از آنها را در اینجا می آوریم.
1 ـ در سوره «توبه» آیه 33 در مورد جهانی شدن آیین اسلام و غلبه این دین مبین بر همه ادیان جهان، چنین آمده است:
(هُوَ الَّذِی اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَدِینِ الحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ).
«او كسی است كه پیامبر خود را با هدایت و دین حقّ فرستاد، تا دین حقّ را بر تمام ادیان غالب و پیروز گرداند، اگرچه مشركان كراهت داشته باشند».
2 ـ در همان سوره آیه 32، در مورد اراده خداوند بر تكامل نور اسلام، چنین آمده است:
(یُریدوُنَ أَنْ یُطْفِؤوُا نُورَ اللّهِ بأفْواهِهِمْ وَیَأْبَی اللّهُ إِلاّ أنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكافِروُنَ).
«دشمنان می خواهند نور خدا را با دهانهای خود خاموش كنند، ولی خدا می خواهد نور خود را كامل گرداند، اگرچه كافران كراهت داشته باشند».
3 ـ در سوره «نور» آیه 55 در مورد وعده خداوند به صالحان و شایستگان و موادّ مورد وعده چنین آمده است:
(وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ آمَنوُا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخلِفنَّهُمْ فی الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الّذِینَ مِنْ قَبْلِهمْ وَلَُیمَكّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَلیُبَدِّلَنّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوِفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنی لایُشْرِكُونَ بی شَیْئاً وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الفاسِقُونَ).
«خداوند به كسانی از شما كه ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، وعده داده است كه آنها را خلیفه و جانشین خود در روی زمین قرار خواهد داد. همان گونه كه پیشینیان ایشان را خلافت روی زمین مرحمت فرمود. و آیینی را كه بر ایشان پسندیده در سراسر گیتی خواهد گسترد، و ترس و هراسشان را به
[ صفحه 196]
آرامش و امنیّت مبدّل خواهد نمود آنچنان كه همگان تنها مرا پرستش كنند و هیچ چیزی را شریك من قرار ندهند. و كسانی كه بعد از آن كافر شوند از پلیدان و بدكاران خواهند بود».
4 ـ در سوره «غافر» آیه 51 در مورد این كه خداوند قطعاً فرستادگان خود را یاری خواهد نمود، چنین آمده است:
(إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَالَّذینَ آمَنُوا فی الحیوةِ الدُّنْیا وَیَوْمَ یَقُومُ الأَشْهاد).
«به طور قطع و یقین، ما پیامبرانمان و كسانی را كه ایمان آوردند در زندگی دنیا و روزی كه شاهدان (حضرات معصومین (علیهم السلام)) بپاخیزند، یاری می نماییم».
5 ـ در سوره «انبیاء» آیات 105 ـ 106 در رابطه با وعده ای كه خداوند به بندگان صالح و شایسته خود در مورد فرمان روایی آنان بر تمام جهان داده است، چنین آمده است:
(وَلَقَدْ كَتَبنا فِی الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أنَّ الاَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحونَ).
«ما پس از «تورات» در كتاب «زبور» چنین نوشتیم، كه در آینده، صالحان و پاكان وارثان زمین خواهند بود».
6 ـ در سوره «قصص» آیه 4، در مورد آینده مستضعفان و حكومت آنان بر سرتاسر كره خاكی، چنین آمده است:
(وَنُریدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوارثِینَ).
«و ما اراده كرده ایم بر آنها كه در روی زمین به ضعف كشیده شده اند منّت نهاده، آنان را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم».
7 ـ در سوره «سجده» آیات 28 ـ 29، در مورد روز قیام منجی بشریّت، و سرنوشت كافران، چنین آمده است:
(وَیَقُولُونَ مَتی هذا الفَتْحُ إنْ كُنْتُمْ صادِقِینَ - قُلْ یَوْمَ الفَتحِ لایَنْفَعُ الّذینَ كَفَروا اِیمانُهُمْ وَلاهُمْ یُنْظَرُون).
«و ناباوران می گویند: پس كی این پیروزی بزرگ فرا می رسد اگر شما راست می گویید؟ بگو (ای پیامبر) روزی كه فتح و پیروزی فرا رسد، دیگر ایمان آوردن برای كسانی كه قبلاً ایمان نداشتند سودی ندارد، و به آنان مهلت و
[ صفحه 197]
فرصتی داده نمی شود».
8 ـ در سوره «صافّات» آیات 171 ـ 173 در مورد این كه خداوند به انبیا و فرستادگان خود، و عده نصرت و غلبه همه جانبه داده است، چنین آمده است:
(وَلَقدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرسَلِینَ - إنّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورونَ - وَإنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الغالِبوُنَ).
«ولی (وقتی قرآن آمد) به آن كافر شدند، و زودا كه بدانند، و قطعاً فرمان ما درباره بندگان فرستاده ما از پیش (چنین) رفته است، كه آنان (بر دشمنان خودشان) حتماً پیروز خواهند شد».
9 ـ در سوره «حجّ» آیه 41 ـ در مورد مؤمنانی كه زمامداری و حكومتشان بر اساس پرستش حقّ، و نظام اجتماعی، و اقتصادی و سیاسی دین حقّ است، و خداوند بدانها وعده داده است كه آنان را یاری خواهد نمود، چنین آمده است:
(الَّذِینَ اِنْ مَكَّنّاهُمْ فی الأَرْضِ اَقامُوا الصَّلاةَ وَآتوُا الزَّكاةَ وَاَمَرُوا بِالمَعْروفِ وَنَهَوا عَنِ المُنْكَرِ وَلِلّهِ عاقِبَةُ الاُمُورِ).
«آنها (مؤمنان به خداوند) كسانی هستند كه هرگاه در زمین به آنان قدرت دادیم (و آنها را زمامدار مردم گردانیدیم) نماز به پا می دارند، و زكات می دهند، و امر به معروف می كنند، و نهی از منكر می نمایند، و پایان همه كارها از آن خداوند است».
از مجموع آیات یاد شده به خوبی استفاده می شود كه جهان روزی را در پیش دارد كه حكومت مطلق دنیا به دست پاكان و صالحان و افراد با ایمان خواهد افتاد، و طبق روایات و نویدهای تمام انبیای الهی، آن عصر درخشان و روزگار طلایی كه مورد انتظار بشر و همه مسلمانان و شیعیان جهان است، همان روز قیام منجی عالم بشر، و دوران پر شكوه ظهور مبارك مهدی موعود (علیه السلام) خواهد بود.
در این نویدها چهار ركن اساسی برای كارنامه قیام مصلح جهانی و «موعود قرآن كریم» بیان شده است كه ذیلاً از نظر خوانندگان گرامی می گذرد:
1 ـ حكومت واحد جهانی بر اساس توحید و خداپرستی به رهبری موعود قرآن، تشكیل خواهد شد و اداره آن حكومت عادلانه به دست مردم صالح و با ایمان واگذار
[ صفحه 198]
خواهد گردید.
2 ـ برنامه های عالی اسلامی و نظام كامل حكومت «اللّه» در سرتاسر جهان بدون كم و كاست اجرا، و همه احكام الهی به خود جامه عمل خواهد پوشید.
3 ـ بیم و هراس توده مردم از بین خواهد رفت، و آرامش و امنیّت كامل در سراسر گیتی برقرار خواهد گردید.
4 ـ همگان، خدای یكتا را پرستش خواهند نمود، و هرگونه استعباد و بندگی و بت پرستی ریشه كن خواهد شد.
آیین مبین اسلام از همان آغاز پیدایش خود و حتّی از همان نخستین سال های ظهور پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) پیوسته مسلمانان را به آینده ای درخشان امیدوار ساخته است.
مسلمانان و به خصوص شیعیان نیز از همان روزگار بعثت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) تا به امروز بر اثر همان وعده هایی كه پیامبر بزرگوار اسلام به وسیله آیات روحبخش و دلنواز قرآن كریم بدانها داده است، با اعتقادی عمیق و راسخ تمامی آن وعده ها را جدّی گرفته، و علی رغم همه مشكلات و مصایبی كه در دوران های مختلف تاریخ اسلام دیده اند، هرگز امید خویش را از دست نداده و همواره این اعتقاد اصیل اسلامی را نصب العین خود قرار داده اند.
مسلمانان بر اساس وعده های صریحی كه قرآن كریم بدانها داده است، عقیده دارند كه طبق قانون خلقت و سنّت آفرینش، تاریخ بر مبنای سنّتهای الهی و وعده های خدایی به پیش می رود، و اگر چند روزی دنیا به نفع ستمگران و تجاوزگران و بی اعتقادان تمام شود، ولی سرانجام، حكومت مطلق جهان به دست صالحان و حقّ پرستان خواهد افتاد و ستمكاران و طاغوتیان و زورمداران نابود خواهند شد و بالاخره عدالت و امنیّت واقعی بر اساس قانون خدا در سرتاسر جهان برقرار خواهد گردید.
مسلمانان و تمام شیعیان بر اساس این عقیده سازنده، ایمان راسخ دارند كه «حق» امری اصیل، و باطلی امر عارضی است، و هر عارضه ای دیر یا زود، سهل یا دشوار، از بین می رود و خواه ناخواه، در آینده ای دور یا نزدیك، حقّ در همه جا حاكم و پیروز می شود، و باطل و باطل گرایان محو و نابود می گردند؛ زیرا تحقّق حقّ و عدل، سنّت خدا، و خواست خدا و وعدّه قطعی خداوند است و خداوند در وعده ای كه به بندگان صالح خود داده است، تخلّف نخواهد نمود.
به هر حال، از نظر اسلام، قرآن و مسلمانان، مسأله «انتظار» و امید به آینده، و حاكمیّت مطلق حقّ در تمام جهان در آخر زمان، یكی از مسایل حیاتی اسلام است، و
[ صفحه 195]
قرآن كریم با قاطعیّت هرچه تمامتر این مسأله را به عنوان یك وعده تخلّف ناپذیر الهی مطرح نموده، و در كمال صراحت، پیروزی نهایی ایمان اسلامی و آینده درخشان آیین پاك محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) را به مسلمانان نوید داده، و جای هیچ گونه شكّ و تردید و ابهام برای احدی باقی نگذارده است.
در این زمینه، آیات بسیاری در قرآن كریم وارد شده كه برای نمونه برخی از آنها را در اینجا می آوریم.
1 ـ در سوره «توبه» آیه 33 در مورد جهانی شدن آیین اسلام و غلبه این دین مبین بر همه ادیان جهان، چنین آمده است:
(هُوَ الَّذِی اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَدِینِ الحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ).
«او كسی است كه پیامبر خود را با هدایت و دین حقّ فرستاد، تا دین حقّ را بر تمام ادیان غالب و پیروز گرداند، اگرچه مشركان كراهت داشته باشند».
2 ـ در همان سوره آیه 32، در مورد اراده خداوند بر تكامل نور اسلام، چنین آمده است:
(یُریدوُنَ أَنْ یُطْفِؤوُا نُورَ اللّهِ بأفْواهِهِمْ وَیَأْبَی اللّهُ إِلاّ أنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكافِروُنَ).
«دشمنان می خواهند نور خدا را با دهانهای خود خاموش كنند، ولی خدا می خواهد نور خود را كامل گرداند، اگرچه كافران كراهت داشته باشند».
3 ـ در سوره «نور» آیه 55 در مورد وعده خداوند به صالحان و شایستگان و موادّ مورد وعده چنین آمده است:
(وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ آمَنوُا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخلِفنَّهُمْ فی الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الّذِینَ مِنْ قَبْلِهمْ وَلَُیمَكّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَلیُبَدِّلَنّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوِفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنی لایُشْرِكُونَ بی شَیْئاً وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الفاسِقُونَ).
«خداوند به كسانی از شما كه ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، وعده داده است كه آنها را خلیفه و جانشین خود در روی زمین قرار خواهد داد. همان گونه كه پیشینیان ایشان را خلافت روی زمین مرحمت فرمود. و آیینی را كه بر ایشان پسندیده در سراسر گیتی خواهد گسترد، و ترس و هراسشان را به
[ صفحه 196]
آرامش و امنیّت مبدّل خواهد نمود آنچنان كه همگان تنها مرا پرستش كنند و هیچ چیزی را شریك من قرار ندهند. و كسانی كه بعد از آن كافر شوند از پلیدان و بدكاران خواهند بود».
4 ـ در سوره «غافر» آیه 51 در مورد این كه خداوند قطعاً فرستادگان خود را یاری خواهد نمود، چنین آمده است:
(إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَالَّذینَ آمَنُوا فی الحیوةِ الدُّنْیا وَیَوْمَ یَقُومُ الأَشْهاد).
«به طور قطع و یقین، ما پیامبرانمان و كسانی را كه ایمان آوردند در زندگی دنیا و روزی كه شاهدان (حضرات معصومین (علیهم السلام)) بپاخیزند، یاری می نماییم».
5 ـ در سوره «انبیاء» آیات 105 ـ 106 در رابطه با وعده ای كه خداوند به بندگان صالح و شایسته خود در مورد فرمان روایی آنان بر تمام جهان داده است، چنین آمده است:
(وَلَقَدْ كَتَبنا فِی الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أنَّ الاَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحونَ).
«ما پس از «تورات» در كتاب «زبور» چنین نوشتیم، كه در آینده، صالحان و پاكان وارثان زمین خواهند بود».
6 ـ در سوره «قصص» آیه 4، در مورد آینده مستضعفان و حكومت آنان بر سرتاسر كره خاكی، چنین آمده است:
(وَنُریدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوارثِینَ).
«و ما اراده كرده ایم بر آنها كه در روی زمین به ضعف كشیده شده اند منّت نهاده، آنان را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم».
7 ـ در سوره «سجده» آیات 28 ـ 29، در مورد روز قیام منجی بشریّت، و سرنوشت كافران، چنین آمده است:
(وَیَقُولُونَ مَتی هذا الفَتْحُ إنْ كُنْتُمْ صادِقِینَ - قُلْ یَوْمَ الفَتحِ لایَنْفَعُ الّذینَ كَفَروا اِیمانُهُمْ وَلاهُمْ یُنْظَرُون).
«و ناباوران می گویند: پس كی این پیروزی بزرگ فرا می رسد اگر شما راست می گویید؟ بگو (ای پیامبر) روزی كه فتح و پیروزی فرا رسد، دیگر ایمان آوردن برای كسانی كه قبلاً ایمان نداشتند سودی ندارد، و به آنان مهلت و
[ صفحه 197]
فرصتی داده نمی شود».
8 ـ در سوره «صافّات» آیات 171 ـ 173 در مورد این كه خداوند به انبیا و فرستادگان خود، و عده نصرت و غلبه همه جانبه داده است، چنین آمده است:
(وَلَقدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرسَلِینَ - إنّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورونَ - وَإنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الغالِبوُنَ).
«ولی (وقتی قرآن آمد) به آن كافر شدند، و زودا كه بدانند، و قطعاً فرمان ما درباره بندگان فرستاده ما از پیش (چنین) رفته است، كه آنان (بر دشمنان خودشان) حتماً پیروز خواهند شد».
9 ـ در سوره «حجّ» آیه 41 ـ در مورد مؤمنانی كه زمامداری و حكومتشان بر اساس پرستش حقّ، و نظام اجتماعی، و اقتصادی و سیاسی دین حقّ است، و خداوند بدانها وعده داده است كه آنان را یاری خواهد نمود، چنین آمده است:
(الَّذِینَ اِنْ مَكَّنّاهُمْ فی الأَرْضِ اَقامُوا الصَّلاةَ وَآتوُا الزَّكاةَ وَاَمَرُوا بِالمَعْروفِ وَنَهَوا عَنِ المُنْكَرِ وَلِلّهِ عاقِبَةُ الاُمُورِ).
«آنها (مؤمنان به خداوند) كسانی هستند كه هرگاه در زمین به آنان قدرت دادیم (و آنها را زمامدار مردم گردانیدیم) نماز به پا می دارند، و زكات می دهند، و امر به معروف می كنند، و نهی از منكر می نمایند، و پایان همه كارها از آن خداوند است».
از مجموع آیات یاد شده به خوبی استفاده می شود كه جهان روزی را در پیش دارد كه حكومت مطلق دنیا به دست پاكان و صالحان و افراد با ایمان خواهد افتاد، و طبق روایات و نویدهای تمام انبیای الهی، آن عصر درخشان و روزگار طلایی كه مورد انتظار بشر و همه مسلمانان و شیعیان جهان است، همان روز قیام منجی عالم بشر، و دوران پر شكوه ظهور مبارك مهدی موعود (علیه السلام) خواهد بود.
در این نویدها چهار ركن اساسی برای كارنامه قیام مصلح جهانی و «موعود قرآن كریم» بیان شده است كه ذیلاً از نظر خوانندگان گرامی می گذرد:
1 ـ حكومت واحد جهانی بر اساس توحید و خداپرستی به رهبری موعود قرآن، تشكیل خواهد شد و اداره آن حكومت عادلانه به دست مردم صالح و با ایمان واگذار
[ صفحه 198]
خواهد گردید.
2 ـ برنامه های عالی اسلامی و نظام كامل حكومت «اللّه» در سرتاسر جهان بدون كم و كاست اجرا، و همه احكام الهی به خود جامه عمل خواهد پوشید.
3 ـ بیم و هراس توده مردم از بین خواهد رفت، و آرامش و امنیّت كامل در سراسر گیتی برقرار خواهد گردید.
4 ـ همگان، خدای یكتا را پرستش خواهند نمود، و هرگونه استعباد و بندگی و بت پرستی ریشه كن خواهد شد.